Suka wcale nie jest ... biłgorajska ?!

Powiat biłgorajski rzeczywiście ma swój instrument? Trudne pytanie i bolesna może być odpowiedź. W 1895 roku pojawił się pierwszy zapis, jaki odnalazłem. Jan Karłowicz, taki etnograf, opisuje, że spotkał  instrument o nazwie suka w Kocudzy. To skąd ta suka biłgorajska? No właśnie. Do lat 80. wszelkie zmiany, jakie są, to jest napisane po prostu: suka. Dopiero w latach 80. ci nasi naukowcy od muzykologii dodali ten człon nazwy: suka biłgorajska. Co to jest w ogóle ta suka biłgorajska? Jest to chordofon. Co takiego?! Chordofony, to jest grupa instrumentów smyczkowych. Wibratorem jest drgająca struna rozciągnięta pomiędzy dwoma punktami. Nazywa się je również instrumentami strunowymi. Do czego ten instrument porównać? Suka to jest protoplasta skrzypiec tak naprawdę. Z tym że wszystko jest tu odwrotnie. Gra się na tym, trzymając instrument przed sobą. Tylko dlaczego ten instrument wyszedł z użycia? Wyszedł, niestety wyszedł. Technika gry polega na tym, że gra się zupełnie inaczej niż na innych instrumentach. Nie przyciska się strun palcami jak w gitarze, tylko wkłada palce pomiędzy nie. Jest po prostu znacznie trudniej. System jest bardzo trudny, to jest Średniowiecze, jakaś połowa XVI wieku. Wtedy były to popularne polskie instrumenty. I co ważne, na suce gra się na siedząco! Siedzi się i trzyma ten instrument przed sobą na kolanach. W latach 90. podjął się pan próby rekonstrukcji oraz odtworzenia sposobu gry na suce. Skąd taki szalony pomysł? (...) Cała rozmowa z człowiekiem, który prowadzi szkołę suki biłgorajskiej i po latach odbudował ten instrument, w papierowym wydaniu Nowej Gazety Biłgorajskiej. We wtorek w kioskach, sklepach i punktach kolportażu w całym powiecie biłgorajskim.