Szopki już czekają. Zobaczcie te z Ziemi Biłgorajskiej (foto)

Za twórcę bożonarodzeniowej szopki powszechnie uznawany jest św. Franciszek z Asyżu, który to dokonał istotnych zmian w kształcie dotychczasowej szopki wigilijnej. W roku 1223, po otrzymaniu zezwolenia od papieża Honoriusza III, św. Franciszek w pustelni Greccio (na włoskiej Umbrii), przygotował niezwykłą inscenizację wydarzeń mających miejsce w noc Bożego Narodzenia. Mianowicie, zwołał okolicznych mieszkańców, a na terenie pustelni ustawił  świece i pochodnie, żłóbek oraz żywe zwierzęta. Nad samym żłóbkiem, odprawiona została Msza Święta, natomiast sam konstruktor inscenizacji, diakon św. Franciszek, podjął się radosnego odśpiewania Ewangelii. Ten niezwykle piękny, zapoczątkowany przez św. Franciszka zwyczaj, szybko rozprzestrzenił się w świecie chrześcijańskim. Przez wieki szopka wigilijna zmieniała się pod względem wystroju. Za najpełniejszy okres jej rozkwitu uważa się wiek XVIII we Włoszech. Powstawały tam szopki z dużą ilością figurek wytapianych z wosku, ustawianych w grotach. Szopki w Polsce Polskie szopki także są pochodzenia włoskiego. Pod koniec XIII w. pojawiły się w naszym kraju misteria bożonarodzeniowe, które otrzymały nazwę jasełek, widowisk bożonarodzeniowych (co w staropolszczyźnie oznaczało żłóbek). Przedstawienia szopkowe, urządzane początkowo przez zakonników, ściągały do kościołów tłumy widzów. Rozrastające się systematycznie sceny świeckie budziły zbyt głośno manifestowaną wesołość, co zdaniem władz uwłaczało powadze miejsca. Dlatego też, w połowie XVIII w. zabroniono wystawiania widowisk w kościołach. Najstarsza zachowana szopka z figurami w Polsce – jedna z najdawniejszych istniejących w Europie – przechowywana jest w Krakowie u sióstr Klarysek, w kościele św. Andrzeja. Dwie najstarsze postacie: matki Boskiej i św. Józefa, są datowane na II poł. XIV w.