Z tego kiedyś słynął Biłgoraj. Znacie?

W bajce Jana Brzechwy pt. Przygody Króla Jegomościa napisanej w latach 60-tych XX stulecia, pojawia się Zalewajka Biłgorajska, ceniona przez głównego bohatera utworu: […] Ale Król nie lubił miodu. Pewnie z tego też powodu Wkrótce dość miał kasztelana I niedzieli pewnej z rana, Choć nie było to w zwyczaju, Rzekł: zjem obiad w Biłgoraju, Bo podobno biłgorajki Warzą pyszne zalewajki. […] Zielone piwo biłgorajskie było także jednym z ulubionych napojów królowej Marysieńki Sobieskiej. Wzmianka o tym trunku pojawia się w jej listach i pamiętnikach. W jej liście do Jana Sobiepana Zamoyskiego z 1 lutego 1659 roku możemy przeczytać prośbę o przysłanie trunku do Warszawy: Proszę o piwo biłgorajskie na połóg, tutejszego nie mogę pić… Piwo było eksportowane z Biłgoraja do innych ośrodków. Zamawiali je m.in. Ordynaci Zamoyscy, a dostawą dla nich zajmował się wójt biłgorajski, Paweł Kucharzewski. Popularność trunku była na tyle duża, że często brakowało go na potrzeby własne mieszkańców miasta. Trudno ustalić, gdzie znajdował się historyczny biłgorajski browar w przestrzeni miejskiej Biłgoraja oraz czy był to tylko jeden browar czy było ich wiele. Warto jednak nadmienić, że w obecnych granicach miasta był to klasztor oo. Franciszkanów w Puszczy Solskiej. W opisaniu dóbr klasztornych z 1808 roku czytamy między innymi: Gorzelnia czyli Browar na Podmurowaniu y częścią w słupy murowane — stary pod Gontami (…) Austerya zaiezdna przy Gościńcu z Biłgoraja do Tarnogroda — duża — na podmurowaniu — pod Gontami (…) Możliwe, że zakonnicy posługujący tu do 1864 roku również warzyli tu piwo według biłgorajskiego przepisu. Dodajmy, że Zielone Biłgorajskie jest produkowane przez Browar Biłgorajski w Woli Małej i dostępne w kilku różnych odmianach. info: Fundacja Hereditas