Odeszli od nas w tym roku. Wszyscy, których żegnaliśmy

  25 stycznia w wieku 80 lat zmarł ks. Jan Maksim, były proboszcz parafii pw. św. Marii Magdaleny w Biłgoraju, dziekan Dekanatu Biłgoraj Południe. Przez wiernych zapamiętany został jako wrażliwy człowiek i bezkompromisowy kapłan. W ostatnim pożegnaniu kapłana uczestniczyły tłumy wiernych. To dzięki staraniom ś.p. ks. proboszcza Maksima udało się założyć Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące im. Jana Pawła II, które zostały zlokalizowane w budynku nowej plebanii. W latach 1999-2004 ks. Jan Maksim pełnił funkcję dyrektora tej placówki. W 2000 roku, dzięki staraniom ks. Jana, na terenie parafialnym rozpoczęła się budowa Domu Księży Seniorów. Również dzięki staraniom ks. Maksima powstała kaplica w Domu Kombatanta, gdzie w niedzielę i święta odprawiana jest Msza św. dla pensjonariuszy. Okres posługi księdza proboszcza Jana Maksima w biłgorajskiej parafii doskonale pamięta jego najbliższy współpracownik, członek rady parafialnej, pan Henryk Grabias: – Proboszcz jako człowiek był bardzo wrażliwy na potrzebujących. Często przed jego domem ustawiała się kolejka ludzi potrzebujących. Nie wszyscy jednak przychodzili "po chleb". Czasami ludzie go naciągali. Pamiętam, jak mówił: "O proszę! Przyszedł, przygotowałem mu kanapki, a on, wychodząc, wyrzucił je!" – zdradza pan Henryk. – Swojego czasu po terenie parafii rozeszła się wieść, że ksiądz jest dobry, wspiera i jeśli ktoś chce na chleb, to ksiądz da. Ale zdarzało się, że jeżeli zamiast na chleb ksiądz dał chleb, to ten chleb nie każdemu był potrzebny. Proboszcz jednak nie oceniał. Nigdy nikomu nie odmówił, bo taki miał charakter, takie miał powołanie. Był dobrym księdzem i dobrym człowiekiem – dodaje. Pogrzeb ś.p. księdza Maksima odbył się w jego rodzinnej miejscowości w Chrzanowie. W uroczystości udział wzięła liczna delegacja z Biłgoraja.       12 lutego zmarła Krystyna Łysiak, zasłużona pedagog, wieloletnia dyrektor Szkoły Podstawowej nr 4 w Biłgoraju. 14 lutego rodzina, społeczność biłgorajskich szkół i instytucji, delegacja z Urzędu Miasta z burmistrzem Januszem Rosłanem żegnali zasłużoną pedagog w kościele pw. Trójcy Świętej w Biłgoraju. Krystyna Łysiak była magistrem bibliotekoznawstwa i geografem. Rozpoczęła swoją pracę zawodową w Szkole Podstawowej w Łukowej w 1966 roku. W kolejnych latach pracowała jako nauczycielka w szkołach w Józefowie, w Majdanie Księżpolskim, w Zespole Szkół Mechaniczno-Elektrycznych w Biłgoraju. W 1984 roku została zatrudniona w Szkole Podstawowej nr 4 jako nauczycielka geografii i zajęć technicznych. W roku 1986 objęła stanowisko dyrektora szkoły. Zarządzała szkołą przez 16 lat, by w roku 2002 odejść na zasłużoną emeryturę. Swoją nauczycielkę i dyrektorkę tak wspomina jedna z absolwentek SP nr 4: - Szkoły podstawowej nie lubiłam nigdy. Pani Dyrektor była inna. Inna od wielu nauczycieli. Zawsze spokojna i z dystansem, ale też z szacunkiem dla uczniów. Nie robiła awantur, nie wyśmiewała, nie wypowiadała niestosownych komentarzy. Nawet jak ktoś coś przeskrobał, to tłumaczyła, co źle zrobił. Można powiedzieć, że była damą i ja w niej to bardzo lubiłam. Cechowały ją: bezstronność, szacunek. Miała bardzo dużą wiedzę, a przede wszystkim ogromny talent pedagogiczny. Świetnie uczyła i wszytko każdemu wytłumaczyła. Zaszczepiła we mnie miłość do geografii i do dziś jest to moja pasja. Do tej pory ciągle kupuję mapy i czytam je jak książki. Pierwszą dużą książka, jaką przeczytałam, była "Geografia Polski" w kilku tomach. Takich nauczycieli powinno być zdecydowanie więcej - mówi Katarzyna, była uczennica pani Krystyny.     Prof. Paweł Śpiewak zmarł 30 marca w wieku 71 lat. Informacja o śmierci profesora obiegła całą Polskę. Był to socjolog, historyk idei, publicysta, były poseł. Dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego. W 2013 r. otrzymał Nagrodę im. ks. Józefa Tischnera w kategorii "Pisarstwo religijne lub filozoficzne" za całokształt twórczości. Autor wielu książek, m.in. "W stronę wspólnego dobra" (1998), "Midrasze: księga nad księgami" (2004), "Pamięć po komunizmie" (2005), "Żydokomuna" (2012). Paweł Śpiewak bardzo często odwiedzał Biłgoraj i Ziemię Biłgorajską. Był prezesem Biłgorajskiego Stowarzyszenia Kulturalnego im. I. B. Singera. To dobrowolne, niepolityczne i samorządne stowarzyszenie, którego celem jest ochrona i promocja wielokulturowej tradycji Ziemi Biłgorajskiej. Pogrzeb prof. Pawła Śpiewaka odbył się w niedzielę 2 kwietnia 2023 roku na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie.     Ksiądz Stanisław Michał Budzyński zmarł 19 kwietnia 2023 roku. Przez 11 lat był proboszczem parafii św. Jerzego w Biłgoraju. Wcześniej był również proboszczem w Górecku Kościelnym i Grabowie oraz wikariuszem między innymi w Józefowie. Ostatnie miesiące życia spędził w szpitalach. Podczas uroczystości pogrzebowych tłumy księży i wiernych żegnały duchownego. Dziełem śp. księdza Budzyńskiego są między innymi wczasorekolekcje dla osób niepełnosprawnych. Zarówno osoby niepełnosprawne, jak i rodzice osób niepełnosprawnych wspominali, jak wiele dobrego uczynił ksiądz Stanisław właśnie dla osób niepełnosprawnych. Ostatnią wolą zmarłego było, by zamiast kwiatów, wpłacić datki na rzecz wczasorekolekcji dla osób niepełnosprawnych. - Dziękujemy za te pielgrzymki na Jasną Górę, gdzie się poznaliśmy i wspólnie modliliśmy się, dziękujemy za wszystkie wczasorekolekcje. Wiele ich było, gdzie maratony modlitwy, jak je nazywaliśmy, dawały nam siły, były motorem do dalszego działania. Dziękujemy za wspólne kolędowania. Ściągnąłeś nas do Górecka ze Stalowej Woli i kazałeś śpiewać. Gdy nie umieliśmy, uczyłeś nas. (...) Dziękujemy za wszelką pomoc dla chorych i niepełnosprawnych. Gdy potrzebny był wózek lub inny sprzęt, potrafiliśmy razem pomóc. (...) Dziś patrzysz na nas z Domu Ojca, wstawiaj się za nami – mówili podczas pogrzebu przedstawiciele wiernych. Zgodnie ze swoją wolą ksiądz Stanisław spoczął w prostej mogile na cmentarzu parafialnym w Górecku Kościelnym.       23 maja, wieku 94 lat zmarła odznaczona medalem "Sprawiedliwy wśród Narodów Świata" - Danuta Szubiak-Renk z domu Mikulska. Rodzice Pani Danuty - Jan i Melania Mikulscy mieszkali w leśniczówce przy trasie Biłgoraj - Zwierzyniec, we wsi Wola Duża. Państwo Mikulscy od 1942 r. ukrywali Żydówkę - Lilę Stern. W listopadzie 1942 r. do ich domu przyszła kolejna, dziewięcioletnia żydowska dziewczynka, Ryfka Weinberg. Ukryli ją i zaopiekowali się także trójką dorosłych Żydów - Bencjonem Rosenbaumem, jego siostrzenicą Perlą Kenig i bratankiem Chaimem Rosenbaumem. Danutę Mikulską Renk wspomina Israel Bar-On – Prezes Stowarzyszenia Żydów Biłgorajskich w Izraelu: - Danuta, córka Jana i Melanii Mikulskich oraz siostra Jadwigi Salty Mikulskiej i Jurka Mikulskich, są Sprawiedliwymi wśród Narodów Świata. I wszyscy już nie żyją. Niezwykła rodzina, uznana przez Yad Vashem za Sprawiedliwą wśród Narodów Świata za uratowanie pięciu biłgorajskich Żydów w latach 1942-1944. Po raz pierwszy spotkałem Danutę w 2007 roku w Biłgoraju. Jej imię znałem od dzieciństwa z opowiadań mojego ojca. Wiedziałem, że upamiętniające ich drzewa zostały posadzone na Alei Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata w Yad Vashem w Jerozolimie. Wiedziałem, że ojciec Danuty - Jan Mikulski był leśniczym w Biłgoraju i wiedziałem, że wielu Żydów zawdzięczało mu życie. Pogrzeb ś.p. Danuty odbył się 2 czerwca w kościele pw. Trójcy Świętej w Biłgoraju.   29 sierpnia zmarła najstarsza mieszkanka Biłgoraja. Janina Wolanin miała 104 lata. Była wieloletnim pracownikiem Szkoły Podstawowej 1 w Biłgoraju. Panią Janinę pamiętają całe pokolenia uczniów oraz wielu nauczycieli. 24 maja 2019 r. pani Janina obchodziła jubileusz 100 urodzin. Z tej okazji z życzeniami od wszystkich mieszkańców Jubilatkę odwiedził burmistrz Biłgoraja Janusz Rosłan w towarzystwie przedstawicieli UM i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Śmierć pani Janiny wywołała smutek i wiele wspomnień związanych ze szkolnymi czasami. Tak zapamiętali ją niektórzy mieszkańcy: Adrian Wujec: Bardzo mila i mądra kobieta. Pamiętam jej codzienne spotkania z moja babcia na ulicy Sitarskiej. Małgorzata Małek: Wyrazy współczucia dla rodziny. Pamiętamy, jaka była wspaniała Agnieszka Bieńko: Jako pierwszoklasistka czułam się przy niej "bezpiecznie" Ciepła, empatyczna osoba obdarzona niesamowitym spokojem wewnętrznym. Ela Banach: Wyrazy współczucia dla rodziny. Cudowna, ciepła, niesamowicie sympatyczna kobieta. Anna Prątkielewicz: Zawsze służyła pomocą, zawsze miła, uśmiechnięta Tomasz Gora: Wyrazy współczucia. Pamiętamy ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Biłgoraju. Do zobaczenia, Pani Janinko.       29 sierpnia w wieku 74 lat zmarła w Biłgoraju zmarła Dorota Stanisława Wyspiańska-Zapędowska, wnuczka wielkiego młodopolskiego artysty Stanisława Wyspiańskiego. Ostatnie lata swojego życia ostatnia spadkobierczyni wielkiego nazwiska spędziła w Domu Pomocy Społecznej dla Kombatanta w Biłgoraju. Dorota Wyspiańska była skarbnicą wiedzy o swoim dziadku. Udzielała wywiadów, brała udział w spotkaniach z młodzieżą szkolną. Kobieta związana była z Krakowem, a następnie mieszkała w Lublinie. Była emerytowaną bibliotekarką, prowadziła również warzywniak. Wiele lat walczyła o spadek po dziadku, o czym informowały ogólnopolskie media. Pomagał jej nawet detektyw Krzysztof Rutkowski. Jeszcze w pandemii udzielała wywiadów, w których mówiła o przegranych procesach i braku środków do życia. Na pytanie "co będzie u pani na wigilijnym stole" odpowiedziała: - Opłatek. Tylko opłatek. Na święta w ogóle nie mam pieniędzy. Ale mimo wszystko się nie poddaję. Jest opłatek, którym podzielę się z synem. Choć w sercu rodzi się bunt, to chcę ze spokojem to przeżyć. [źródło: postfestiwal.eu/dorota-wyspianska]. 8 września odbył się pogrzeb pani Wyspiańskiej. W ostatnim pożegnaniu wnuczki Stanisława Wyspiańskiego uczestniczył starosta biłgorajski Andrzej Szarlip i poseł Beata Strzałka, dyrekcja oraz pracownicy DPS dla Kombatantów w Biłgoraju. - Pani Dorota Wyspiańska-Zapędowska była sobą niezwykle skromną, dobrą, uśmiechniętą. Umiała słuchać, podchodziła do drugiego człowieka z wielkim szacunkiem. Zapamiętamy ją jako osobę otwartą i życzliwością. Niech Dobry Bóg przyjmie ją do Swego mieszkania w niebie i da jej wieczne zbawienie - podkreśla starosta Andrzej Szarlip. Urna z prochami wnuczki Wyspiańskiego spoczęła na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie.   12 września zmarł Stanisław Niespodziewański. Był radnym III kadencji Rady Miasta Biłgoraja oraz radnym III kadencji Rady Powiatu i członkiem Zarządu Powiatu. Od roku 1990 był pierwszym kierownikiem Urzędu Rejonowego w Biłgoraju. Przez wiele lat pełnił również funkcję prezesa Spółdzielni Inwalidów w Biłgoraju. Działał w lokalnych strukturach NSZZ Solidarność. Jego pasją było łowiectwo oraz umiłowanie przepięknych zakątków biłgorajskiej ziemi oraz Roztocza. Pogrzeb śp. Stanisława Niespodziewańskiego odbył się 15 września w kościele pw. św. Jerzego w Biłgoraju. Mieszkańcy Biłgoraja, którzy znali śp. Stanisława Niespodziewańskiego, zapamiętali go jako człowieka niezwykle wrażliwego na sprawy społeczne i oddanego patriotę. Stanisław Schodziński, wieloletni współpracownik śp. Stanisława Niespodziewańskiego, podkreślał zaangażowanie patriotyczne, społeczne i religijne zmarłego. - Stanisław w swoim życiu starał się podkreślać znaczenie takich słów jak wiara, rodzina, patriotyzm, ojczyzna, dekalog w życiu publicznym. (...) Wywodził się z rodziny o patriotycznych korzeniach. Jeden z jego przodków uczestniczył w powstaniu styczniowym, którego grób porządkował i nawiedzał wspólnie z wnukiem na cmentarzu w Józefowie. Corocznie uczestniczył w uroczystościach patriotycznych. W tym roku, kilka tygodni temu, w rocznicę powstania warszawskiego, Stanisław osobiście umieścił na maszcie na stałe flagę narodową przy pomniku Armii Krajowej w Parku Solidarności – wspomina

22 września 2023 r. w wieku 85 lat zmarł dr Jan Krzesiński, zasłużony biłgorajski pedagog, wychowawca młodzieży, członek założyciel biłgorajskiego Automobil Klubu. Msza św. pogrzebowa została odprawiona 26 września w kościele pw. WNMP w Biłgoraju. Zmarły spoczął na cmentarzu w Puszczy Solskiej przy ul. Krzeszowskiej. Pedagoga żegnała najbliższa rodzina, przyjaciele, delegacje ze szkół, mieszkańcy miasta i znajomi.